Brussen zijn speciaal
Kinderen met een zus of broer met een beperking leven in een wereld vol ongefilterde levenservaringen. Ze leren multitasken op topniveau: je huiswerk maken, je ouders een handje helpen, én zorgen dat je broer of zus niet plotseling een glijbaan maakt van de trap. En vergeet niet de eeuwige oefening in geduld, vooral wanneer je broer zijn favoriete liedje wéér opzet of een familie-uitje een flinke logistieke operatie is.
Ook hebben brussen superkrachten zoals een zesde zintuig waarmee ze empathie en radar voor gevoelens van anderen ontwikkelen. Ze weten wanneer hun ouders een ‘break’ nodig hebben, nog voor eerste zucht aan de ontbijttafel valt, en leren onderhandelen over alledaagse dingen als een heuse diplomaat. Ze zijn de stille regelaars, de achtergrondhelden die vaak worden overschaduwd door de grotere zorgbehoeften van hun broer of zus.
En ik dan
De vraag “Hé, maar zie je mij eigenlijk wel?” speelt bij veel brussen op de achtergrond. Het kan voelen alsof ze in een soort figurantenrol zitten in de film die ‘familie’ heet. Gevoelens van jaloezie of eenzaamheid zijn soms lastig voor ze want brussen leren vaak dat hun gevoelens ‘niet zo zwaar wegen’ vergeleken met wat hun broer of zus doormaakt. Toch borrelen ze naar boven en dan steekt er schuldgevoel de kop op omdat ze, heel menselijk, ook weleens iets meer aandacht zouden willen. Maar die gevoelens erkennen en uiten, is voor veel brussen een enorme uitdaging.
Brussen mogen dan experts zijn in serieuze situaties, ze leren vaak ook hoe ze luchtigheid kunnen brengen met een flinke dosis geduld, veerkracht en humor. Uiteindelijk groeien ze op met een berg aan extra ervaring, verhalen en een heel eigen kijk op de wereld.
Brussen boeien mij!